Για το μέτωπο!! Ένα σκέτς που ετοιμάζουμε για την 28η Οκτωβρίου

. Ήχοι από σειρήνες, κορναρίσματα, φωνές, πόλεμο..... 

«ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΤΩΠΟ»  ΣΚΕΤΣ 1

 (Στο σιδηροδρομικό σταθμό)
Ανέστης:
Βρε μέρα που μας ξημέρωσε σήμερα! Σειρήνες, κορναρίσματα, φωνές … χαλασμός κόσμου! Πόλεμος! Πόλεμος με τους Ιταλούς!
Αχ, τον άτιμο, το φασίστα το Μουσολίνι… θα το πληρώσει ακριβά αυτό το κακό που ‘’πα να μας κάνει. Θα τους δώσουμε τους μακαρονάδες τους Ιταλούς ένα μάθημα μα τι μάθημα! Στη θάλασσα θα τους πετάξουμε!
(Μπαίνει ο Σωκράτης)
Ε, πατριώτη, για το μέτωπο και συ; Έλα κόπιασε να τα πούμε μέχρι να φτάσει το τρένο.

(Αναδημοσίευση από το "¨οταν ήμουν δάσκαλος")
Σωκράτης:
Γεια σου πατριώτη, και συ για τη μάχη ε … Ρε τι έχει να γίνει πάνω στα αλβανικά βουνά … χαλασμός! … Δεν έχουν καμιά τύχη οι Ιταλοί … θα τους τσακίσουμε!
Ανέστης:
Ε, βέβαια, είναι σίγουρο … η νίκη θα ‘’ναι δική μας! Εμείς θα πολεμήσουμε για τ' άγια χώματά μας, τα παιδιά μας, τις γυναίκες μας, για το σπίτι μας. Οι Ιταλοί γιατί να δώσουν τη ζωή τους σ’ αυτόν τον άδικο πόλεμο; Με το ζόρι τους ξεσπίτωσε ο Μουσολίνι και τους πάει στον πόλεμο.
3. Μουσική: Βουκολικό             
Σωκράτης:
Παντού, σ’ όλα τα μέρη της Ελλάδας, ξεσηκώθηκαν όλοι. Νέοι, άντρες, γυναίκες, γέροι! Σ’ ολονών τα πρόσωπα βλέπεις ζωγραφισμένο το θάρρος … Ένα πείσμα και μια πίστη για τη Νίκη, για τη νίκη της Ελλάδας!
(Μπαίνει ο Μήτρος φορώντας χειμερινή στολή τσολιά)
Μήτρος:
4. Μουσική: 
(Μπαίνει τραγουδώντας)
Μαυρ’ είν’ η νύχτα στα βουνά
στον κάμπο πέφτει χιόνι
στα άγρια στα σκοτεινά
Ο Έλλην ξεσπαθώνει, ο Έλλην ξεσπαθώνει…

Ουρέ μανούλα μ’ τι εχν’ να παθν’ οι μακαρονάδες απάν στν Αλβανία, θα βουλιάξν, θα τα κάνουμι σκουρδαλιά!
Σωκράτης:
Για πού, βρε πατριώτη; Για τον πόλεμο συ;
Μήτρος:
Για ποιο πόλιμο, βρε Έλληνα, για το πανηγυρ’ πάου!
Ανέστης:
Ποιο πανηγύρι, βρε πατριώτη! Πόλεμο έχουμε!
Μήτρος:
Κι τι είνι ου πόλεμος, βρε πατριώτες, πανηγυρ’ είνι! Θα πάθν’ μεγάλ’ χασκαρίκα οι Ιταλοί. Θα τα’ χορέψουμι στου ταψί!
Να τα’ δώκω μια μι του τσαρούχι αυτνού του Μουσολίν’ … να τανοίξω του κιφαλ’.
Ιμένα που μι βλέπιτι είμι απόγονος τ’ καραϊσκάκη, ου Μήτρους απ’ τ’ Άγραφα … Δέκα Ιταλοί ντ’ κατσιά και δε μι φταν’!
Σωκράτης:
Μπράβο Μήτρο, θα δώσουμε και την ψυχή μας για τη Νίκη, για τη σωτηρία της Ελλάδας, δε θα την αφήσουμε να χαθεί.
Ανέστης:
Έλα τώρα, κάτσε εδώ να ξαποστάσεις λίγο ώσπου νάρθει το τρένο να φύγουμε.
Μήτρος:
Όχι … δε κάθουμι! Ιγά τώρα κάθουμι σ’ αναμένα κάρβουνα. Δε βλέπω την ώρα και τη στιγμή να πάου απάν στου μέτουπου να πολεμήσω. Που είν’ αυτουνού του διαουλεμένου το τρένου; Γιατί αργεί να φτασ’;
Μάνα:
(μπαίνει αναστατωμένη) Ανέστη, Ανέστη παιδάκι μου!
Ανέστης:
Τι είναι, βρε μάνα, γιατί ήρθες στο σταθμό; Σας αποχαιρέτησα στο σπίτι … γιατί έκανες τόσο δρόμο;
Μάνα:
Αχ παιδάκι μου, όλα τα πράγματά σου στα ετοίμασα και ξέχασα να σου δώσω το πιο απαραίτητο … Έτρεξα η καψερή να προλάβω κι ευτυχώς που σας πρόλαβα.
Ανέστης:
Τι ξέχασες, βρε μάνα;
Μάνα:
Να παιδάκι μου! Την εικονίτσα της Παναγίας να πάρεις μαζί σου … να σε φυλάει στις μάχες. Χωρίς τη βοήθειά της τίποτα δε θα κάνουμε, παιδάκι μου … Να προσεύχεστε στην Παναγία, να την έχετε κοντά σας, στο πλευρό σας!
Μήτρος:
Αμ’ καλά σι λέει βρε Ανέστ’! Ξέχασες να παρς μαζί σ’ του εικόνισμα; Που πας χωρίς τη βοήθεια του θεού; Κοίτα… ιγώ ιδώ στην καρδιά μ’ τουν έχω τον Αη-Γιώργη, τουν προστάτ’ του χουριούμ’!
Σωκράτης:
Ελάτε τώρα, αδέρφια, ακούγεται το τρένο, σε λίγο φτάνει! Ας πούμε ένα τραγούδι όλοι μαζί να ανέβει το ηθικό μας στα ύψη!
Όλοι:
(τραγουδούν)
5. Τραγούδι:      
ΚΟΡΟΪΔΟ  ΜΟΥΣΟΛΙΝΙ



Τρα λα λα λα λα ...............

1. Με το χαμόγελο στα χείλη,
παν οι φαντάροι μας μπροστά,
και ‘γίναν οι Ιταλοί ρεζίλι,
γιατί η καρδιά τους δεν βαστά.