Η ΣΟΥΛIΩΤΟΠΟΥΛΑ
(Μονόπρακτο)
(Ακούγονται ντουφεκιές και ο Νάση στη σκηνή πίσω από ’να βράχο πολεμάει τους Τούρκους. Εμφανίζεται στην άκρη της σκηνής η αδερφή του.)
Λενιώ | : | Νάση! Ε, ορέ Νάση! |
Νάσης | : | Εδώ ’μαι αδερφή. |
Λενιώ | : | Σου ’φερα μια ψίχα φαΐ να φας να στυλωθείς. Πα! πα! πα! λύσαξαν τα ζαγάρια, οι παλιότουρκοι. (ακούγονται ντουφεκιές) |
Νάσης | : | Φυλάξου αδερφή … και κόπιασε σιγά – σιγά. |
Λενιώ | : | Έρχομαι Νάση. |
Νάσης | : | Βράχο, βράχο, αδερφή.
(Φτάνει κοντά του η Λενιώ) |
Λενιώ | : | Είσαι καλά, Νάση μου; |
Νάσης | : | Καλά αδερφή … όσο δουλεύει το λιανοντούφεκό μου και το λέει η καρδούλα μου δεν έχω φόβο. (Ακούγονται ντουφεκιές) |
Λενιώ | : | Αμάν, Παναγία μου! Χαλασμός! Πέφτουν τα βόλια σαν το χαλάζι. Είναι ώρα που πολεμάτε Νάση μου; |
Νάσης | : | Απ’ τα χαράματα Λενιώ κι είν’ η ώρα μεσημέρι. Οι παλιότουρκοι το βάλαν αμανάτι να μας φάνε! Μα δε θα τους περάσει! Όλοι μας πολεμάμε σα λιοντάρια. |
Λενιώ | : | Έλα Νάση, κάτσε να φας να ξαποστάσεις λίγο, παίρνω εγώ τη θέση σου. |
Νάσης | : | Να προσέχεις, Λενιώ. (Ακούγονται ντουφεκιές) |
Λενιώ | : | (Πολεμάει στη θέση του Νάση) Να πάρτην παλιότουρκε … πάρε κι άλλη μία. Καλύτερα πεθαμένοι παρά σκλάβοι. (Ακούγεται μια ντουφεκιά που χτυπάει τη Λενιώ) Ααααχ! Ναααση! |
Νάσης | : | Τι έχεις Λενιώ! Τι έπαθες αδερφούλα μου! Αχ, τη φάγαν τα ζαγάρια. Λενιώωω! Αδερφούλα μου! |
Διασκευή από το διήγημα του Γ. Βλαχογιάννη «Η Σουλιωτοπούλα»
