Η ΣΟΥΛΩΤΟΠΟΥΛΑ

(Μονόπρακτο)

(Ακούγονται ντουφεκιές και ο Νάση στη σκηνή πίσω από ‘’να βράχο πολεμάει τους Τούρκους. Εμφανίζεται στην άκρη της σκηνής η αδερφή του.)

Λενιώ	:	Νάση! Ε, ορέ Νάση!
Νάσης	:	Εδώ ‘’μαι αδερφή.
Λενιώ	:	Σου ‘’φερα μια ψίχα φαΐ να φας να στυλωθείς. Πα! πα! πα! λύσαξαν τα ζαγάρια, οι παλιότουρκοι. (ακούγονται ντουφεκιές)
Νάσης	:	Φυλάξου αδερφή … και κόπιασε σιγά – σιγά.
Λενιώ	:	Έρχομαι Νάση.
Νάσης	:	Βράχο, βράχο, αδερφή. (Φτάνει κοντά του η Λενιώ)

Λενιώ

:

Είσαι καλά, Νάση μου;

Νάσης

:

Καλά αδερφή … όσο δουλεύει το λιανοντούφεκό μου και το λέει η καρδούλα μου δεν έχω φόβο.

(Ακούγονται ντουφεκιές)

Λενιώ

:

Αμάν, Παναγία μου! Χαλασμός! Πέφτουν τα βόλια σαν το χαλάζι. Είναι ώρα που πολεμάτε Νάση μου;

Νάσης

:

Απ’ τα χαράματα Λενιώ κι είν’ η ώρα μεσημέρι. Οι παλιότουρκοι το βάλαν αμανάτι να μας φάνε! Μα δε θα τους περάσει! Όλοι μας πολεμάμε σα λιοντάρια.

Λενιώ

:

Έλα Νάση, κάτσε να φας να ξαποστάσεις λίγο, παίρνω εγώ τη θέση σου.

Νάσης

:

Να προσέχεις, Λενιώ.

(Ακούγονται ντουφεκιές)

Λενιώ

:

(Πολεμάει στη θέση του Νάση)

Να πάρτην παλιότουρκε … πάρε κι άλλη μία.

Καλύτερα πεθαμένοι παρά σκλάβοι.

(Ακούγεται μια ντουφεκιά που χτυπάει τη Λενιώ)

Ααααχ! Ναααση!

Νάσης

:

Τι έχεις Λενιώ! Τι έπαθες αδερφούλα μου! Αχ, τη φάγαν τα ζαγάρια. Λενιώωω! Αδερφούλα μου!

Διασκευή από το διήγημα του Γ. Βλαχογιάννη «Η Σουλιωτοπούλα»