Μαμά, τι γιορτάζουμε την 28η Οκτωβρίου;



Παιδιά της Ελλάδος παιδιά,
Μες τους δρόμους τριγυρνάνε,
οι μανάδες και ζητάνε ν” αντικρίσουνε
τα παιδιά τους π” ορκιστήκαν,
στο σταθμό σαν χωριστήκαν να γυρίσουνε.
Μα για κείνους που “χουν φύγει
και η δόξα τους τυλίγει, ας χαιρόμαστε
και καμιά ποτέ ας μην κλάψει
κάθε πόνο της ας κλάψει κι ας ευχόμαστε.
Παιδιά, της Ελλάδος παιδιά,
που σκληρά πολεμάτε πάνω στα βουνά.
Παιδιά, στη γλυκιά Παναγιά,
προσευχόμαστε όλες, νά “ρθετε ξανά.
Λέω σ” όσες ξαγρυπνάνε
και για κάποιον ξενυχτάνε και στενάζουνε,
πως η πίκρα κι η τρεμούλα
σε μια γνήσια Ελληνοπούλα δεν ταιριάζουνε.
Ελληνίδες του Ζαλόγγου
και της πόλης και του λόγγου και Πλακιώτισσες,
όσο κι αν πικρά πονούμε,
υπερήφανα ας πούμε σα Σουλιώτισσες.

Παιδιά, της Ελλάδος παιδιά,
που σκληρά πολεμάτε πάνω στα βουνά.
Παιδιά, στη γλυκιά Παναγιά,
προσευχόμαστε όλες, νά “ρθετε ξανά.
Mε της Νίκης τα φτερά,
σας προσμένουμε παιδιά.
Το εμβληματικό τραγούδι της Σοφίας Βέμπο «Παιδιά της Ελλάδος παιδιά» αποτελεί σήμα κατατεθέν των εκδηλώσεων για τον εορτασμό της 28ης Οκτωβρίου. Η 28η Οκτωβρίου αποτελεί μία από τις σημαντικότερες στιγμές της νεότερης ελληνικής ιστορίας που σε σημασία και σε μελλοντικές συνέπειες συγκρίνεται μόνο με τον εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα του 1821. Το «ΌΧΙ», ο ελληνοϊταλικός πόλεμος και το αλβανικό έπος είναι ορόσημο στην ελληνική ιστορία και επ΄ουδενί δεν πρέπει να περιοριστεί σε μια τυπική εκδήλωση, μια παρέλαση και σε έναν πανηγυρικό.
Είναι σημαντικό να εμφυσήσουμε από μικρή ηλικία στα παιδιά μας την αγάπη για την πατρίδα και τις αξίες που πηγάζουν από τις θυσίες των προγόνων μας. Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι όποιος λαός ξεχνά ή αγνοεί την ιστορία του είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.


Τι έγινε λοιπόν την 28η Οκτωβρίου του 1940;
Τις πρώτες πρωινές ώρες της 28ης Οκτωβρίου του 1940, ο Ιταλός Πρέσβης στην Αθήνα, Εμανουέλε Γκράτσι επέδωσε ιδιόχειρα στον Έλληνα Πρωθυπουργό Ιωάννη Μεταξά, στην οικία του δεύτερου, στην Κηφισιά, τελεσίγραφο με το οποίο απαιτούσε την ελεύθερη διέλευση του ιταλικού στρατού από την Ελληνοαλβανική μεθόριο, προκειμένου στη συνέχεια να καταλάβει κάποια στρατηγικά σημεία του Ελληνικού Βασιλείου, (λιμένες, αεροδρόμια κ.λπ.), για τις ανάγκες ανεφοδιασμού και άλλων διευκολύνσεών του για τη μετέπειτα προώθησή του στην Αφρική. Μετά την άρνηση του Πρωθυπουργού (το περίφημο «όχι»), ιταλικές στρατιωτικές δυνάμεις άρχισαν τις στρατιωτικές επιχειρήσεις εισβολής στην Ελλάδα.
Το ΟΧΙ των Ελλήνων προερχόταν από τα βάθη της ελληνικής λαικής ψυχής καθώς το ελληνικό φιλότιμο δεν επέτρεπε την υποταγή.
Στις απογευματινές ώρες της 28 Οκτώβρη 1940 εξεδόθη το πρώτο πολεμικό ανακοινωθέν του Ελληνικού Γενικού Στρατηγείου. «Αι Ιταλικά στρατιωτικαί δυνάμεις προσβάλουν από τας 5.30 σήμερον τα ημέτερα τμήματα προκαλύψεως της Ελληνοαλβανικής μεθορίου. Αι ημέτεραι δυνάμεις αμύνονται του πατρίου εδάφους».
Ο ελληνικός λαός ξεχύθηκε στους δρόμους τραγουδώντας πατριωτικά τραγούδια και αντι-ιταλικά συνθήματα, ενώ εκατοντάδες εθελοντές σε ολόκληρη την επικράτεια, άνδρες και γυναίκες, έσπευδαν στα στρατολογικά γραφεία για να καταταγούν. Ολόκληρο το έθνος ενώθηκε σαν μια γροθιά ενάντια στην ιταλική επιθετικότητα.
Ο Ελληνικός Στρατός αντεπιτέθηκε και ανάγκασε τον ιταλικό σε υποχώρηση και μέχρι τα μέσα Δεκεμβρίου, σχεδόν το ένα τέταρτο του εδάφους της Αλβανίας είχε καταληφθεί από τους Έλληνες. Η αντεπίθεση των Ιταλών, το Μάρτιο του 1941, απέτυχε, με κέρδος μόνο μικρές εδαφικές εκτάσεις στην περιοχή της Χειμάρρας. Τις πρώτες μέρες του Απριλίου, με την έναρξη της γερμανικής επίθεσης,οι Ιταλοί ξεκίνησαν και αυτοί νέα αντεπίθεση. Από τις 12 Απριλίου, ο Ελληνικός Στρατός άρχισε να υποχωρεί από την Αλβανία, για να μην περικυκλωθεί από τους προελαύνοντες Γερμανούς. Ακολούθησε η συνθηκολόγηση με τους Γερμανούς, στις 20 Απριλίου και με τους Ιταλούς, τρεις μέρες αργότερα, οι οποίες περαίωσαν τυπικά τον ελληνοϊταλικόγερμανικό πόλεμο.
Η Ελλάδα, μια μικρή κουκκίδα στον ευρωπαϊκό χάρτη, απέδειξε σε όλη την Ευρώπη και όχι μόνον ότι ήξερε να πολεμά και να υποφέρει με καρτερία την ελευθερία της.

Σχόλια