Η Μαρία και η Αννούλα τη χαιρετούσαν από τα κάγκελα της σχολικής αυλής. Τα πρόσωπά τους έλαμπαν και οι κορδέλες στα μαλλιά τους τραμπάλιζαν χαρούμενες… Η Σοφούλα κρατούσε τόσο σφιχτά το χέρι της μαμάς που νόμιζε πως δε θα ξανατέντωνε ποτέ τα δάχτυλά της! Τα βήματά της στον φρεσκοπλυμένο πεζόδρομο γίνονταν όλο και πιο διστακτικά, γιατί και τα πόδια της τα ένιωθε να σφίγγουν και να μην μπορεί να τα λυγίσει…
-Έλα Σοφούλα μου, φτάνουμε…
Πηγή : Πεμπτουσία
Με τη μαμά και τον μπαμπά αγόρασαν την προηγούμενη μέρα την πιο όμορφη σχολική τσάντα, κόκκινη με μπλε περιθώρια… Η Σοφούλα είχε σαστίσει ανάμεσα στα τόσα πολύχρωμα μολύβια και τετράδια. Μαζί με τον μπαμπά διάλεξαν και μια πολύχρωμη κασετίνα και μπογιές, μαρκαδόρους…
-Μαμά, τώρα εσύ θα πας σπίτι;
H μαμά δεν πρόλαβε να της απαντήσει, καθώς η Μαρία και η Αννούλα την αγκάλιασαν και την τράβηξαν στη σχολική αυλή…
Σε λίγο, η κυρία του νηπιαγωγείου μάζεψε γύρω της όλα της τα μαθητόπουλα… Η Σοφούλα δεν κατάλαβε τι της άρεσε περισσότερο: το φωτεινό της χαμόγελο ή η υπόσχεσή της για μια ιστορία όλο περιπέτεια…
-Μετά τον αγιασμό όμως, έτσι παιδιά;
Πρώτη μέρα στο σχολείο…
«Θα έχει να μου πει πολλά η Σοφούλα το μεσημέρι», σκέφτηκε η μαμά, χαιρετώντας από τα κάγκελα της αυλής…
Δ.Σ.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου