«Τα περισσότερα παιδιά με καρκίνο γίνονται καλά!» | Συνέντευξη με την παιδοογκολόγο-αιματολόγο κ. Βασιλάτου-Κοσμίδη

Πηγή : eimaimama                                                                 

                                                                                  

Συναντήσαμε την κ. Ελένη Βασιλάτου – Κοσμίδη, παιδο-ογκολόγο, παιδο-αιματολόγο, επικεφαλής του παιδο-ογκολογικού τμήματος του νοσοκομείου Μητέρα στο γραφείο της στο Μητέρα. Πηγαίνοντας προς το γραφείο της μας υποδέχτηκε ο Γιάννης, ένας πιτσιρικάς περίπου τεσσάρων ετών, ο οποίος έπεσε με φόρα πάνω στα πόδια μας οδηγώντας τη μηχανή του. Μας έσκασε ένα χαμόγελο και εξαφανίστηκε μέσα στον χώρο τον παιχνιδιών.

Μπαίνοντας στο γραφείο μείναμε να χαζεύουμε ένα τεράστιο δέντρο διακοσμημένο με φωτογραφίες παιδιών, γράμματα και κάρτες.

«Τα παιδιά μου«, μας λέει καμαρώνοντας. Και ξεκινάει να μας τα συστήνει καθένα με το όνομα του. Χαραγμένα όλα ένα, ένα στη μνήμη της και στην καρδιά της.

Τι σας ώθησε να ασχοληθείτε με τον παιδικό καρκίνο;

Θα σας παρακαλέσω κάτι. Μην αποκαλείτε την ασθένεια αυτή παιδικό καρκίνο. Είναι σαν να λέμε παιδικό ρούχο, παιδική ταινία. Κάτι μικρό δηλαδή, κάτι ελαφρύ. Είναι καρκίνος της παιδικής ηλικίας. Το ίδιο και για τον όρο «κακοήθεια» (κακό ήθος) που αφορά την ηθική και είναι μία ατυχής μετάφραση του αγγλικού όρου malignancy.

Έχετε δίκιο. Τι σας ώθησε να ασχοληθείτε με τον καρκίνο στην παιδική ηλικία;

Θα έλεγα ότι μάλλον αυτός με διάλεξε να ασχοληθώ μαζί του. Σε συνέντευξη ενώπιων της επιτροπής αξιολόγησης στην Αμερική οι απαντήσεις μου άρεσαν πολύ σε μία κυρία η οποία και αναφώνησε ότι έπρεπε οπωσδήποτε να μου δώσουν τη θέση ειδικευόμενου πάνω σε αυτή την ειδικότητα. Η κυρία αυτή ήταν μητέρα παιδιού που είχε χαθεί από καρκίνο.

Έχουν αυξηθεί τα παιδιά που ασθενούν; Και αν ναι, τι φταίει;

Δεν ξέρουμε τι φταίει. Δεν ξέρουμε τι το προκαλεί. Αυτό που έχει σημασία είναι η έγκαιρη διάγνωση. Πρέπει ο παιδίατρος να είναι ενημερωμένος χωρίς όμως να φτάνει στα άκρα και με κάθε διογκωμένο αδένα να στέλνει το παιδί στον ογκολόγο. Αλλά, αυτό που τονίζουμε στους γονείς είναι ότι τα συμπτώματα είναι έτσι που το παιδί θα το πας στην ώρα του. Αυτό που έχει σημασία και πρέπει να τονιστεί είναι ότι τα παιδιά γίνονται καλά. Όταν ξεκίνησα δύο στα τρία παιδιά γινόταν καλά. Μετά 3 στα 4. Τώρα 4 στα 5. Τα ποσοστά ίασης αυξάνονται. Αλλά με κόστος. Το κόστος είναι οι μελλοντικές συνέπειες της θεραπείας. Για αυτό πρέπει να υπάρχει μία μακριά παρακολούθηση των ιαθέντων νέων. Ο χρυσός κανόνας είναι: Το περισσότερο ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ το καλύτερο. Όχι σωρός φαρμάκων. Αποδεδειγμένα σωστά πρωτόκολλα. Υπάρχουν πρωτόκολλα τα οποία ακολουθούνται παγκοσμίως.

Είναι μύθος δηλαδή για τα διαφορετικά πρωτόκολλα που ακολουθούνται στο εξωτερικό;

Δεν υπάρχουν πρωτόκολλα χωρών αλλά ομάδων εργασιών. Οι διεθνείς παιδιατρικές ογκολογικές εταιρείες έχουν τα εγκεκριμένα πρωτόκολλα, είναι εκεί αναρτημένα για τα μέλη τους και ο θεράπων ιατρός μπορεί να επιλέξει και να χρησιμοποιήσει σε οποιαδήποτε χώρα και να είναι. Το μόνο που διαφέρει είναι τα πειραματικά πρωτόκολλα αλλά αυτό είναι κάτι εντελώς διαφορετικό.

Ακούγονται πολλά για τα εμβόλια. Ακόμα και το ότι προκαλούν καρκίνο. Εσείς τι λέτε;

Τα εμβόλια δεν έχουν καμία σχέση με τον καρκίνο. Τα παιδιά μου τα έχω εμβολιάσει. Τα εγγόνια μου επίσης. Αυτό που συμβαίνει είναι τραγικό για τη δημόσια υγεία.

Πως βιώνετε την απώλεια ασθενών;

Δραματικά. Αυτό που με κρατάει είναι η σχέση που έχω αναπτύξει με τους γονείς που βιώνουν την απώλεια. Το ότι μου τηλεφωνούν στη γιορτή μου γονείς που έχουν απωλέσει τα παιδιά τους είναι το μεγαλύτερο βραβείο. Μοιραζόμαστε την απώλεια. Έχω εισπράξει και το κατηγορώ. Με έχει πονέσει όσο και η απώλεια. Κατανοώ την ανάγκη του γονιού να κατηγορήσει. Αλλά απέναντι του δεν έχει την Κοσμίδη. Έχει τον καρκίνο. Και ο καρκίνος δεν είναι στο 100% των περιπτώσεων ιάσιμος. Και με πονάει πολύ. Και επειδή με πονάει πολύ όταν γίνεται αυτό έχω στο μυαλό μου κάθε τους λέξη, κάθε τους κουβέντα.

Ποια η άποψη σας για τη δωρεά μυελού;

Οφείλουμε ΟΛΟΙ να εγγραφούμε στη βάση εθελοντών δοτών μυελού των οστών. Ο μυελός είναι κάτι που στον δότη αναπληρώνεται αμέσως και στον λήπτη μπορεί να σώσει τη ζωή. Προτρέπω επίσης τη δωρεά βλαστοκυττάρων στις δημόσιες τράπεζες. Ξέρεις ότι θα χρησιμοποιηθούν όπου υπάρχει ανάγκη.

Μιλήστε μας για την Φλόγα

Την Φλόγα την δημιουργήσαμε παρέα με 2-3 άλλους γονείς γιατί όταν ο πόνος μοιράζεται γίνεται μικρότερος. Στην Αμερική υπάρχει το Candlelight Foundation και από το 1981 στην Ελλάδα υπάρχει και η Φλόγα. Μετά δημιουργήθηκε και το Κύτταρο, η συνέχεια της Φλόγας, που είναι τα παιδιά μας που γίνανε καλά (σε αυτό το σημείο μας δείχνει το πέτο της που το κοσμούν τα σήματα της Φλόγας, του Κύτταρου, του Αγλαϊα Κυριακού και του Μητέρα).

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τον καρκίνο στα παιδιά η κυρία Ελένη Βασιλάτου – Κοσμίδη έχει γράψει ένα εξαιρετικό ενημερωτικό το οποίο μπορείτε να διαβάσετε εδώ

Επιμέλεια συνέντευξης: Έλσα Αλεξίου