Το καράβι της ελπίδας (Tραγούδι με στίχους και μουσική για το 1922)


Όλα μας τα καράβια πίσω γυρίσανε.
Σπασμένα τα κατάρτια, σκισμένα τα πανιά,
ήρθαν από τη Σμύρνη κι από τα Μουδανιά.
Φέραν των εκκλησιών μας τα δισκοπότηρα,
παιδιά, γυναίκες, γέρους, γένος Ρωμιών πολύ,
τις ρίζες της φυλής μας απ' την Ανατολή.
Μα ένα μικρό καράβι πίσω δεν γύρισε.
Ποιους κάβους αρμενίζει, ποια πέλαγα περνά,
και πουθενά δε βγαίνει, δε φτάνει πουθενά;
Χρόνια το καρτερούμε και χρόνια πέρασαν.
Δεν το είδε μήτε ναύτης, μήτε θαλασσαετός,
μητ' ερημίτης φάρος, μητ' άστρο της νυκτός!
Τάχα να' χει βουλιάξει; Τάχα να στοίχειωσε;
Δε θα ξανάρθει τάχα στην πατρική του ακτή;
Ωιμέ! κι έχει φορτώσει το πιο ακριβό φορτί...
όλα τα χάσαμε, όλα! Και μόνο φόρτωσε
το πιο στερνό καράβι την ώρα του χαμού,
φόρτωσε την ελπίδα του ξαναγυρισμού!
Έλα μικρό καράβι, έλα ξεφόρτωσε!
Δος μας το θησαυρό σου, κι άνοιξε τα πανιά
ολόισια για τη Σμύρνη και για τα Μουδανιά!

Σχόλια