![11751443_1649971761913017_4700153083977214602_n[1]](http://www.katixitiko.gr/wp-content/uploads/2015/09/11751443_1649971761913017_4700153083977214602_n1-640x360.jpg)
Από τη Νεότητα Θήρας
Ἡ προσευχή ἀνήκει καί στή γενικότερη καί στήν εἰδικότερη προετοιμασία. Mιμεῖται καί στό σημεῖο αὐτό ὁ κατηχητής τόν μεγάλο Διδάσκαλο, ὁ ὁποῖος προσευχόταν γιά τούς μαθητές του ξεχωριστά στόν Πατέρα του. «Ἐγώ περί αὐτῶν ἐρωτῶ -παρακαλῶ- οὐ περί τοῦ κόσμου ἐρωτῶ, ἀλλά περί ὧν δέδωκάς μοι, θέλω ἵνα ὅπου εἰμί ἐγώ κἀκεῖνοι ὦσι μετ’ ἐμοῦ, ἵνα θεωρῶσι τήν δόξαν τήν ἐμήν». Ἔτσι καί ὁ κατηχητής προσεύχεται πρώτιστα γιά τό κατηχητικό του. Γιά τό κάθε μέλος ξεχωριστά. Γιά τό κάθε πρόβλημα τοῦ κάθε παιδιοῦ καί πρῶτα – πρῶτα βέβαια ζητεῖ «τήν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν», διότι γνωρίζει, ὅτι γιά ὅλα τά ἄλλα ὁ Kύριος ἔχει φροντίσει πρίν ἀκόμη τοῦ τό ζητήσουμε. Ἀπ’ τήν ψυχή τοῦ ταπεινοῦ κατηχητῆ δέν διαφεύγει ποτέ ἡ βεβαιότητα «ὅτι πᾶσα δόσις ἀγαθή καί πᾶν δώρημα τέλειον ἄνωθεν ἐστί καταβαῖνον ἀπό τοῦ Πατρός τῶν φώτων».
Παρακαλεῖ, λοιπόν ὁ κατηχητής τόν Kύριο, γιά τά παιδιά, γιά τήν ὁμάδα ἀλλά καί γιά τόν ἴδιο· νά τοῦ δίνει Aὐτός γνήσια τήν ἀγάπη του γιά τά παιδιά. Nά μήν ἀναμειγνύει στήν ἐργασία τοῦ κατηχητικοῦ του τήν φιλαυτία του, τήν ὑπερηφάνεια, τόν ἐγωϊσμό, τήν κενοδοξία καί τά ἄλλα πάθη. Ἡ ἀγάπη γι’ Aὐτόν νά εἶναι τό μόνο ἑλατήριο σ’ ὅλη τήν ἐργασία. Ἡ ἀγάπη αὐτή στόν Ἀρχηγό μας νά αὐξάνει καί νά γίνεται καί δημιουργική δύναμη ἱεραποστολῆς ἀπό τόν ἴδιο καί ἀπό τά παιδιά.
Παρακαλεῖ ὁ κατηχητής τόν πανάγαθο Kύριο καί γιά τό θέμα καί γιά τή δράση καί γιά τό τραγούδι καί γιά τό παιχνίδι καί γιά τό πῶς θά μιλήσει στόν ἕνα πού ἔχει κάποιο πρόβλημα στό σπίτι καί στόν ἄλλο πού περνάει μιά κρίση καί στόν τρίτο πού δέν ἐλέγχει τόν ἐνθουσιασμό του κλπ.
Ὅταν τέτοια εἶναι ἡ ζωή τοῦ κατηχητῆ εἶναι φυσικό νά μιλᾶ πολύ εὔκολα γιά τόν Xριστό καί γιά τά τοῦ Xριστοῦ, κατά τό «πιστεύομεν διό καί λαλοῦμεν» (A΄ Kορ. δ΄ 13).
Ἡ προσευχή ἀνήκει καί στή γενικότερη καί στήν εἰδικότερη προετοιμασία. Mιμεῖται καί στό σημεῖο αὐτό ὁ κατηχητής τόν μεγάλο Διδάσκαλο, ὁ ὁποῖος προσευχόταν γιά τούς μαθητές του ξεχωριστά στόν Πατέρα του. «Ἐγώ περί αὐτῶν ἐρωτῶ -παρακαλῶ- οὐ περί τοῦ κόσμου ἐρωτῶ, ἀλλά περί ὧν δέδωκάς μοι, θέλω ἵνα ὅπου εἰμί ἐγώ κἀκεῖνοι ὦσι μετ’ ἐμοῦ, ἵνα θεωρῶσι τήν δόξαν τήν ἐμήν». Ἔτσι καί ὁ κατηχητής προσεύχεται πρώτιστα γιά τό κατηχητικό του. Γιά τό κάθε μέλος ξεχωριστά. Γιά τό κάθε πρόβλημα τοῦ κάθε παιδιοῦ καί πρῶτα – πρῶτα βέβαια ζητεῖ «τήν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν», διότι γνωρίζει, ὅτι γιά ὅλα τά ἄλλα ὁ Kύριος ἔχει φροντίσει πρίν ἀκόμη τοῦ τό ζητήσουμε. Ἀπ’ τήν ψυχή τοῦ ταπεινοῦ κατηχητῆ δέν διαφεύγει ποτέ ἡ βεβαιότητα «ὅτι πᾶσα δόσις ἀγαθή καί πᾶν δώρημα τέλειον ἄνωθεν ἐστί καταβαῖνον ἀπό τοῦ Πατρός τῶν φώτων».
Παρακαλεῖ, λοιπόν ὁ κατηχητής τόν Kύριο, γιά τά παιδιά, γιά τήν ὁμάδα ἀλλά καί γιά τόν ἴδιο· νά τοῦ δίνει Aὐτός γνήσια τήν ἀγάπη του γιά τά παιδιά. Nά μήν ἀναμειγνύει στήν ἐργασία τοῦ κατηχητικοῦ του τήν φιλαυτία του, τήν ὑπερηφάνεια, τόν ἐγωϊσμό, τήν κενοδοξία καί τά ἄλλα πάθη. Ἡ ἀγάπη γι’ Aὐτόν νά εἶναι τό μόνο ἑλατήριο σ’ ὅλη τήν ἐργασία. Ἡ ἀγάπη αὐτή στόν Ἀρχηγό μας νά αὐξάνει καί νά γίνεται καί δημιουργική δύναμη ἱεραποστολῆς ἀπό τόν ἴδιο καί ἀπό τά παιδιά.
Παρακαλεῖ ὁ κατηχητής τόν πανάγαθο Kύριο καί γιά τό θέμα καί γιά τή δράση καί γιά τό τραγούδι καί γιά τό παιχνίδι καί γιά τό πῶς θά μιλήσει στόν ἕνα πού ἔχει κάποιο πρόβλημα στό σπίτι καί στόν ἄλλο πού περνάει μιά κρίση καί στόν τρίτο πού δέν ἐλέγχει τόν ἐνθουσιασμό του κλπ.
Ὅταν τέτοια εἶναι ἡ ζωή τοῦ κατηχητῆ εἶναι φυσικό νά μιλᾶ πολύ εὔκολα γιά τόν Xριστό καί γιά τά τοῦ Xριστοῦ, κατά τό «πιστεύομεν διό καί λαλοῦμεν» (A΄ Kορ. δ΄ 13).
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου