Απάντηση: Το παιδί μου με μαθησιακές δυσκολίες ενώ είναι φυσιολογικής νοημοσύνης κοπιάζει ιδιαίτερα στο διάβασμα, δηλαδή το διάβασμα του φαίνεται «βουνό». Οι μαθησιακές δυσκολίες μπορεί να είναι δυσλεκτικού τύπου και μη δυσλεκτικού τύπου.
Χαρακτηριστικό είναι ότι η σοβαρή δυσλεξία, αυτή που παρεμποδίζει σοβαρά το παιδί στο διάβασμα, αφορά το 4-5% του πληθυσμού, ενώ οι βεβαιώσεις για το σχολείο που δίδονται για μαθησιακές δυσκολίες από τα Ειδικά Κέντρα (Ιατροπαιδαγωγικές υπηρεσίες των Νοσοκομείων είτε τα ΚΔΑΥ του Υπουργείου Παιδείας) αφορούν πάνω από το 16% του μαθητικού πληθυσμού.
Στη δυσλεξία η διαταραχή αφορά στην αποκωδικοποίηση του γραπτού λόγου. Το παιδί διαβάζει αργά και κυρίως δυσκολεύεται να καταλάβει αυτό που διαβάζει. Συνήθως η Ιστορία είναι το χειρότερο μάθημα των δυσλεκτικών παιδιών γιατί έχει μεγάλες παραγράφους. Επίσης οι ξένες γλώσσες - εκτός των Γερμανικών (καθώς στα Γερμανικά ό,τι γράφεται προφέρεται - διαβάζεται ακριβώς το ίδιο, κάτι που δεν συμβαίνει π.χ. με τα Αγγλικά.
Πηγή : αέρα .gr
Το παιδί με δυσλεξία έχει πρόβλημα λοιπόν στην ανάγνωση, αλλά και στην ορθογραφία. Μπορεί να έχει ανορθογραφία ή και δυσορθογραφία. Μπορεί να μη τονίζει σωστά τις λέξεις ή να μη τις χωρίζει σωστά (να τις κολλάει). Επίσης μπορεί να δυσκολεύεται στα συμπλέγματα συμφώνων - γι’ αυτό και στα παιδιά του νηπιαγωγείου καλό είναι να έχει διαπιστωθεί αν υπάρχει φωνολογικό πρόβλημα (δηλαδή αν το παιδί δεν προφέρει σωστά, δεν ξεχωρίζει π.χ. το φ από το β, το θ από το δ).
Αν δεν έχει καταφέρει μέχρι το δημοτικό να τα ξεχωρίσει τότε δεν θα μπορέσει ούτε να τα γράψει σωστά στην Α’ Δημοτικού.
Επομένως οι γονείς θα πρέπει να επισκεφθούν το λογοπεδικό αν το παιδί τους στην ηλικία του νηπιαγωγείου δεν προσφέρει σωστά, ώστε αν χρειάζεται λογοπεδική αγωγή να υπάρχει ο απαραίτητος χρόνος πριν την Α’ Δημοτικού.
Υπάρχει επίσης μια μορφή δυσλεξίας όπου το πρόβλημα εντοπίζεται στην αριθμητική, η λεγόμενη δυσαριθμησία.
Τέλος, τα παιδιά με δυσλεξία μπορεί να δυσκολεύονται να προσανατολιστούν στο χώρο.
Συχνή είναι η κληρονομικότητα στη δυσλεξία. Ένας από τους γονείς θα θυμηθεί ότι και ο ίδιος δυσκολευόταν στην ορθογραφία στο σχολείο ή ότι δεν έγραφε καλές εκθέσεις. Όπως αντιλαμβανόμαστε οι γονείς που είχαν δυσλεξία σαν μαθητές ανησυχούν ιδιαίτερα για το παιδί τους και μάλιστα επειδή την εποχή εκείνη δυσκολευόντουσαν χωρίς να ξέρουν το γιατί - αφού η δυσλεξία δεν ήταν τόσο γνωστή. Οι συναισθηματικές επιπτώσεις της δυσλεξίας είναι εύκολη απογοήτευση και χαμηλή αυτοεκτίμηση αφού οι άλλοι θεωρούν εύκολα τα παιδιά αυτά κουτά, τεμπέληδες, αντιδραστικούς μαθητές μα και τα ίδια τα παιδιά στεναχωρούνται που δεν μαθαίνουν εύκολα όπως τα άλλα και που δεν μπορούν να ικανοποιήσουν τους γονείς και τους δασκάλους τους.
Ετσι το σημαντικότερο βήμα για την αντιμετώπιση είναι η έγκαιρη διάγνωση (τέλος της Β’ Δημοτικού) κι από εκεί και πέρα η κατάλληλη εκπαιδευτική αντιμετώπιση.
Η διάγνωση μπορεί να γίνει από ψυχολόγο, παιδοψυχίατρο, λογοπεδικό, ειδικό παιδαγωγό. Οι σχετικές δημόσιες υπηρεσίες μπορεί να είναι τα ειδικά Κέντρα ΚΔΑΥ του υπουργείου Παιδείας, οι Ιατροπαιδαγωγικές Υπηρεσίες των Νοσοκομείων ή τα Κέντρα Ψυχικής Υγείας, όταν διαθέτουν τους παραπάνω ειδικούς.
Ως προς την αντιμετώπιση, χρειάζεται ειδικός τρόπος διαβάσματος και ιδιαίτερος τρόπος αξιολόγησης - βαθμολόγησης του μαθητή στο σχολείο.
Η βοήθεια στο διάβασμα πρέπει νάναι εξατομικευμένη - δηλαδή καλύτερα όχι σε φροντιστήριο και ει δυνατόν εξειδικευμένη, δηλαδή να δίδεται από ψυχολόγο ή ειδικό παιδαγωγό οι οποίοι θα δείξουν στο παιδί τρόπους να χειρίζεται αποτελεσματικότερα τις δυσκολίες.
Αν ο ίδιος ο γονέας θέλει να βοηθήσει το παιδί του, μπορεί να του ετοιμάζει περιλήψεις στα δευτερεύοντα μαθήματα, σε μικρές προτάσεις. Επίσης χρήσιμο είναι να διαβάζει ο γονέας και να ακούει το παιδί το κείμενο, αφού αν διαβάζει το παιδί δεν αποκωδικοποιεί γρήγορα το νόημα των λέξεων που διαβάζει. Ετσι πολλοί χρησιμοποιούν μαγνητόφωνο στη μελέτη. Καλόν είναι πάντως, ο γονέας να έχει υπ’ όψιν του συγκεκριμένες οδηγίες από τον ειδικό διότι πολλοί γονείς ματαιοπονούν, απογοητεύονται και ξεσπούν στο παιδί: Είναι πολύ δύσκολο για το γονέα αλλά και για το δάσκαλο να δεχθούν το ότι αυτά τα παιδιά δεν μπορούν να τους μάθουν όπως τα άλλα.
Όμως με άλλο τρόπο, το δυσλεκτικό παιδί μπορεί να μάθει τα πάντα.
Όλοι ξέρουμε ότι ο Αϊνστάϊν ήταν δυσλεκτικός. Το μόνο που δεν μπορεί ο δυσλεκτικός είναι να γίνει φιλόλογος ή δικηγόρος.
Καθ’ όλη τη διάρκεια της Εκπαίδευσης από το Γυμνάσιο μέχρι και το Πανεπιστήμιο η βαθμολόγηση στις εξετάσεις πρέπει να γίνεται με συγκεκριμένο τρόπο, ώστε να μην αδικούνται οι δυσλεκτικοί. Ετσι, προτιμώνται οι προφορικές εξετάσεις, υπό μορφή ερωτήσεων που δεν απαιτούν μεγάλη ανάπτυξη. Στα γραπτά δεν «πιάνονται» τα ορθογραφικά λάθη και δίδεται περισσότερες χρόνος. Όλα αυτά προβλέπονται στις ειδικές εγκυκλίους του υπουργείου Παιδείας προς τους καθηγητές.
Για τους γονείς όμως - αλλά και για όλους μας - το μεγαλύτερο ζήτημα δεν είναι αυτή η ειδική μαθησιακή διαταραχή της δυσλεξίας παρά οι πανταχού παρούσες πλέον γενικές μαθησιακές δυσκολίες, κάτι που ακούγεται συνεχώς γύρω μας.
Σαν νάναι ένα σύμπτωμα της εποχής μας αυτό, ένα μήνυμα συναγερμού που μας στέλνουν τα παιδιά που δεν θέλουν να γράψουν και να διαβάσουν όχι για ειδικούς οργανικούς λόγους, αλλά για συναισθηματικούς λόγους.
Σαν να μας λένε ότι κάτι δεν πάει καλά και ότι δεν μπορούν να πουν τίποτα, δεν μπορούν ν’ αρθρώσουν λόγο γι’ αυτό που δεν πάει καλά... ίσως μέσα στη γενικότερη έκπτωση της γλώσσας στην εποχή μας;
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου